Dag 36 Castelnau-d’Auzan

We ontbijten rustig aan het meer en maken gebruik van het toiletgebouw dat er prima uitziet. We kijken op de kaart om groene weggetjes te zoeken. Het rijdt weer heerlijk. Eerst langs appelbomen voor de cider. Later langs vele wijnranken. We kijken ook veel omhoog naar de wolkenpartijen. We hebben boodschappen nodig. Het bord met E. LeClerc in Grandmoun is te verleidelijk om te vermijden. Klaas gaat eerst tanken voor 1,599 per liter. Het blijkt dat we hier op de heenreis ook gewinkeld hebben. Klaas koopt een nieuwe stekker voor de koelbox en ik een winterpyjama. We kopen voor een paar dagen eten en eclairs. Die kunnen we echt niet bewaren. In de bus op de parkeerplaats eten we ze op. Onder het rijden zien we een bordje met Notre Dame Des Cyclistes. Nieuwsgierig rijden  we er naar toe. We maken eerst een stuk stokbrood met Roti. Dan parkeert er een dame naast ons en doet de Notre Dame open. La Chapelle hangt vol met wielren shirts van bekende rijders. Ook Eddy Merckx hangt er. Ik wil een kaarsje aansteken maar vind niets om het mee aan te steken.  De lieve dame excuseert zich en geeft mij een aansteker. Het is ineens druk geworden. De vrijwilligster vindt het leuk dat we Hollanders zijn en vraagt of we wat in het boek willen schrijven. Voordat we wegrijden zetten we de TomTom op camping Castelnau-d’ Auzan. We gaan naar camping Domaine Le Poteau. Gastvrije Schotten die een borrel aanbieden bij aankomst en een chefkok die een paar keer per week kookt. We rijden het dorpje in en vinden de camping onduidelijk aangegeven. We zien een veldje met campers en rijden daar naar toe. De mevrouw van de receptie maakt gelijk een foto van de bus. Naast de camping is een tennisbaan en zwembad. Het gewone leven is voor de kinderen weer begonnen. Een tennisleraar laat zijn enthousiasme voor de sport goed blijken tijdens het lesgeven. Ik trek mijn badpak aan en ga naar het zwembad. De mevrouw bij de entree legt de regels uit. Ik verdwaal in de hokjes en sta weer bij de receptie. De mevrouw loopt even met mij mee. Ik lig een half uur alleen in het water met wat musjes die poedelen en een badmeester op de kant. Later duiken 3 Engelsen in het water. Bij de bus heeft Klaas lekker gekookt. Helaas heeft onze slaschaal het nu echt begeven. Voor 1 euro gekocht en met zoveel plezier gebruikt. Ik had hem een keer op het hete gasstel gezet. Nu lekt hij. Na het eten was ik Klaas zijn overhemd en hemd. Inmiddels is de zon weg en de wind gaan liggen. Klaas spant een lijntje op een onbereikbare heuvel. We doen samen ons best de was er nog een beetje normaal op te hangen. De afwas laten we tot morgen staan. Klaas gaat douchen en ik kijk waar we nu echt zijn. Het beeld van de camping kan ik niet plaatsen hier. Geen borrel, geen chef-kok, lauwe douche maar wel een grote plek. De camping blijkt 3 min. verderop te liggen. We zetten nog laat een bakkie koffie met een voorverpakt koekje van het hostel waar we in Bilbao hebben geslapen. Morgen op tijd uit bed om een flink stuk te rijden.