Dag 37 Sarlat

Rond 4 uur vannacht hoor ik getik op de bus. Het begint steeds harder te regenen. Ik stuif mijn bed uit om de stoeltjes binnen te halen en de was. De helling beklimmen in het donker is niet handig. Met vallen en opstaan heb ik de was te pakken. Klaas is inmiddels ook wakker en pakt het tafeltje. Ik kan slecht weer in slaap komen. ‘s Ochtends zijn we toch pas om 8.30 uur uit bed. We gaan de camping betalen en komen er achter hoe hij heet. Camping Municipal Le Coucut in de Gers. Ik verbaas mij erover dat dit kleine plaatsje 2 campings heeft. We rijden naar de andere camping omdat ik er nieuwsgierig naar ben. Ik spreek met de eigenaar en die vraagt hoe de andere camping was. Ik zeg dat het ok was …. meer niet. Niet gezellig, zegt hij in het Nederlands. We moeten er beiden om lachen. Dat is precies het verschil. We hebben de route in stukje gehakt om groene routes te volgen. We stoppen in Condom. Volgens mij is daar een mooi beeld te zien. Het beeld kunnen we niet vinden. Het is een heerlijk stadje. Mooie muurtekeningen, een gezellige en levendige kerk en een bakkie koffie met een glas water erbij en een koekje. Op een mooi terras is alles gereserveerd dus wijken we uit naar het plaatselijke Café des Sports. Bij de bakker kopen we een bruin brood en 2 croissants. Het uitrekenen van onze aankopen laat hij aan zijn vrouw over. Hij kan goed bakken. We eten heerlijke croissants in de bus. Via Cahors en de D 820 willen we naar Sarlat. In Cahors steken we de mooie rivier de Lot over. De TomTom pakt de D 11. Klaas vindt dit ook een mooie route. We hadden nogal zitten puzzelen op de route dus rijden toch terug via Saint Henri om op de D 820 te komen. We gaan boven de bergen door en de uitlaat knalt als we naar beneden gaan. Klaas heeft er geen gaatje in kunnen vinden. De D 820 geeft mooie weidse uitzichten. Klaas kan maar af en toe kijken want er wordt hard gereden op deze weg. Ik ben onderweg in de bergen of op zee. Ik lees OP ZEE van Toine Heijmans. Op een picknickbankje kijken we nog eens rustig naar de mooie omgeving met cola en chips. Om 18.06 rijden we de Dordogne in en 5 minuten later over de rivier. De camperplek vlakbij de stad vinden we snel en gelukkig is er plek. Een paar Nederlandse emigranten spreken ons aan. Ze hebben hun camper een week en het bevalt heel goed. Als de man van de camper nog even met zijn hond meeloopt met ons vertelt hij dat zijn vrouw van alles in de camper wil slepen. Als voorbeeld geeft hij een reddingsboot. Wij vertellen wat wij allemaal meesjouwen en hij kan niet geloven dat het allemaal in de bus zit. We drinken een cappuccino bij Le Rex Cine-Café en overwegen een plat du jour te eten bij een supermarktje en restaurant met plastic zeiltjes op tafel en plastic stoelen. Als rechtgeaarde Hollanders vinden we het toch jammer om eten weg te gooien. Ik kook een prutje voor macaroni en rol het met sla in pannenkoeken. Het is inmiddels donker als we eten. We voelen ons weer echt op reis. Een lange rij campers naast elkaar op een parkeerplaats. We komen erachter dat onze waslijn nog op de camping hangt.