Dag 11 Guimaraes

Gisterenavond zijn we nog een keer verplaatst met de bus . In een klein stenen huisje brandde licht en ik dacht dat ik daar iemand in zag zitten. We zetten de bus op de stenen parkeerplaats waar het nu koel is. Eigenlijk vind ik het ook niks dat we alleen staan. Klaas heeft er totaal geen moeite mee. ‘s Nachts rond 24 uur word ik wakker van geknal en ga buiten kijken. Klaas komt ook zijn bed uit. We zien helemaal niks. Het lijkt op vuurwerk. Wel is er een heldere hemel vol sterren. 
‘s Ochtends worden we om half 7 gewekt door jachtgeweren die echoën door het gebied. Er is een VW busje bijkomen op de parkeerplek. Na al die onrust zet ik een beetje vaart achter ons vertrek. We ontbijten op een bankje. Klaas vindt het prima om een kortere weg te nemen. Ik weet dat hij zo geniet van de N 103 dus we rijden een stukje terug en een stukje meer. We worden rijkelijk beloond! Onderweg drinken we koffie en er wordt gelijk Portugese muziek opgezet voor ons. Omdat ik dacht dat we een stukje af konden snijden stuur ik Klaas een berg op zonder vangrails. Ik hel naar hem over omdat ik het het doodeng vind. Gelukkig kunnen we ergens keren. We slaan Braga over. Het Rome van  Portugal. Ook Bom Jesus, een bedevaartoord, waar de oudste water gestuurde kabelbaan is, slaan we over. We stoppen op een grote camperkampeerplaats in Guimaraes. Ooit was dit de hoofdstad van Portugal. In 10 minuten lopen we naar het historische centrum. Voordat we de stad in willen lopen doet de koelbox het niet meer. Klaas maakt de stekker open en repareert de koelbox. We lunchen op een plein en in de mooiste straat, ruo Santa Maria, zet ik een dame van 95 op de foto met een grote lach. We nemen de kabelbaan naar boven en daar is het feest. Allemaal mensen met kleedjes aan het picknicken, kraampjes, een kerkdienst en een grote band is aan het opbouwen. We overwegen nog even of we op de camping daar gaan staan om naar de band te kunnen kijken. Uit de kabelbaan zijn we warm en gaan op een  bankje zitten met een blikje cola. Er zitten drie dames, die een dagje uit zijn met een bus, te eten en te drinken. We krijgen allemaal zelfgemaakt lekkers aangeboden en weigeren het eerst maar er is geen ontkomen aan. Het wordt heel gezellig. We kletsen met gebaren, Portugees, Engels en Frans. Ze vertellen dat ze alle 3 een fles wijn op hebben. Als ik ze op de foto zet roepen ze nog een paar mensen uit de bus erbij. We bedanken ze hartelijk en gaan in de schaduw van de bus bijkomen. ‘s Avonds maken we nog een wandeling  door de stad.