Dag 25 Vila Nova de Milfontes

De muggenjacht heeft geholpen. We hebben geen  last van muggen gehad en heerlijk geslapen door de frisse nacht. Ik loop naar de bakker om 2 croissants te halen en dezelfde pasteitjes als gisteren. We gaan ontbijten in vissersdorpje Carasqueira. We parkeren de bus aan het water en ontbijten samen met zilverreigers. Een vissersbootje vaart uit. Als we het dorpje uitrijden gaan we aan de kant voor een stoet scooters/brommers/ motoren. Er komt geen eind aan. Er worden veel duimen naar ons opgestoken. We rijden langs rijstvelden, grote cactussen en leuke ooievaarsnesten. Ineens zijn we in het gebied van de kurkeiken. We zien hier veel souvenirs van kurk. Klaas rijdt heerlijk de kronkelweggetjes door de bossen. Ik vind het wel erg veel kurkeiken. Bij Santiago do Cacem doen we boodschappen. De entree van het dorp is een prachtige muurschildering van wandelaars met rugzakken en de kenmerken van de natuurlijke omgeving. Ik heb er geen kurkeik op gezien. Het dorp ligt op de Portugese Camino route en ik hoop daar iets van terug te vinden in de supermarkt. Het is gewoon een dorpse supermarkt met de geur van kabeljauw. Die vind je in groten getale bevroren in elke supermarkt. We vervolgen onze route naar onze bestemming. De kust is onbereikbaar. Overal staan verbodsborden met een camper en caravan erop. We willen naar de haven. Ook daar staat weer een bord. Klaas vindt ons een busje en rijdt door. We parkeren bij een mooi uitzicht en lunchen. Daarna zoeken we een parkeerplek en lopen over de kliffen een stukje van de Rota Vicentina. Een 400 km lang pad door een van de mooiste en best bewaarde kuststreken van Europa. We worden door bordjes gewaarschuwd voor honden. Ik zie geen leven in het huis dat er staat. Als we het huis naderen komt er een grote hond blaffend op ons af. Ik ren de duinen in. Klaas is heel verstandig. Hij loopt achteruit en praat tegen het immense beest. We hebben er beiden hartkloppingen van. Bij de parkeerplaats willen we een biertje drinken. De muziek staat keihard aan. Daar hebben we geen zin in. We drinken water en eten tuccies op een bankje met prachtig uitzicht op de blauwe zee. Het stadje spreekt ons niet aan. Toch besluiten we hier een nachtje te slapen en rijden een camping op. 3 Portugese mannen spelen gitaar, drinken rode wijn en zingen. We schuiven aan en zoeken de bar. Die blijkt om 19 uur pas open te gaan. We zetten de camper op een plekje, drinken een biertje en wandelen het stadje in. Grote witte huizen en geen sfeer. We blijven bij ons standpunt dat het ons niet aanspreekt. Er zijn wel heel veel mooie strandjes. Ik heb zin in een zonsondergang. Op mijn telefoon zoek ik een mooi plekje. Bij het strand van Farol loopt een houten trap naar beneden waar restaurant A Choupana zit. Daar kun je de zon mooi zien ondergaan. Ondanks dat we eten in ‘huis’ hebben besluiten we uit eten te gaan. Met de bus moeten we door een vreselijk nauw straatje om er te komen en langs een camper-verbodsbord. Het blijkt op loopafstand van de camping te liggen. We zijn niet de enigen die dit plekje weten. Gelukkig is er nog een tafeltje voor ons. We genieten op en top. We eten een heerlijke kip van de barbeque en zien een prachtige zonsondergang. We sluiten af met een toetje dat Romantica heet dat  we samen delen. Doen we toch nog een beetje romantisch op deze geweldige afsluiting van de dag.